Zij beschouwden het hart als het centrum van alle emoties dus ook van de liefde. Er zou een liefdesader rechtstreeks van het hart naar de linker ringvinger lopen. Zij waren in die gedachte trouwens niet de enigen.

Liefdesader

De anatomen in het oude Egypte geloofden ook in het bestaan van een ader vanaf de vierde vinger naar het hart. Deze veronderstelling werd vastgelegd door Appiian, een historicus uit het oude Alexandrië. Dit geloof in een liefdesader die eindigde in de linker ringvinger heeft waarschijnlijk aan de basis gestaan van het al eeuwenlange gebruik om de ring aan juist deze vinger te dragen. 

Christelijke traditie

De Christelijke versie van het dragen van de trouwring weer trouwens anders is. Volgens deze uitleg is het een zeer oud gebruik, afkomstig uit de Rooms Katholieke Kerk. In de middeleeuwen werd de huwelijksplechtigheid bij de ingang van de kerk gehouden. De geestelijke legde de ring op de linkerduim, die stelde het goddelijke voor. Daarna legde hij de ring op de wijsvinger die Jezus Christus voorstelde. Vervolgens verhuisde de ring naar de middelvinger die de Heilige Geest voorstelde. Uiteindelijk werd hij aan de ringvinger van de linkerhand geschoven. De gedachte hierachter was dat de bruidegom zijn leven aan zijn bruid zou wijden, zoals hij verondersteld werd dat aan de Heilige Drie-eenheid te doen. 

Links of rechts

In de 16e eeuw, na het schisma in de kerk, kwam er vanuit protestantse kringen verzet tegen de trouwring en werd door de kerkelijke synode zelfs voorgesteld de trouwring af te schaffen. Maar de ring was al zo ingeburgerd dat dit tot veel verzet onder de protestanten leidde. Een compromis werd gevonden in de suggestie de ring voortaan aan de rechterhand te dragen, in tegenstelling tot de katholieke gewoonte sinds het concilie van Trente (1545 -1563), de ring links te dragen. Tegenwoordig dragen praktiserende katholieken de trouwring meestal aan hun linker ringvinger en protestanten en niet gelovigen aan hun rechter ringvinger.

Door Kelly Snel
Foto: Double You Weddings