Dus toog ik op zondagavond naar een enorme zaal, groot genoeg om de 1000 verwachte gasten te ontvangen. 1000! Het zijn niet alleen de directe familie en goede vrienden, maar ook hun vrienden en hun familie en buren en daar dan ook weer van. Zo wordt een Turks huwelijk gevierd. Dat gelijktijdig de ceremonie ook plaats vindt, dat is pas sinds kort. En daar zijn de meeste gasten ook nog niet aan gewend. Zie maar eens 1000 man stil te krijgen. Dat gaat je dus niet lukken. Zeker niet omdat velen van hun niet of nauwelijks Nederlands verstaan. Ze praten gewoon door, lopen heen en weer en kinderen dansen in het rond. 

De eerste keer dat ik een ceremonie tijdens een Turkse bruiloft deed wist ik niet wat ik zag, en vooral wist ik niet wat ik hóórde. Nu ben ik voorbereid. Ik sluit me af voor die enorme aantallen gasten en focus me op het bruidspaar. Om hen draait het, als zij me maar horen dan vind ik het goed.
Mijn Turks wordt zo wel steeds beter. En dat is toch leuk, want zodra je even iets in hun eigen taal zegt is het stil, vervolgens krijg je een enorm applaus en dan gaan ze weer gewoon verder waar men mee bezig was. Praten.

Eén keer was het stil, en toen dacht ik echt: "wat gebeurd hier!", maar toen was het een kleine partij met slechts 600 gasten.

Turkse bruiloften, ik vind het ontzettend leuk om te doen. Ik weet wat ik kan verwachten en laat me niet meer afleiden. De bruidsparen zijn allemaal heel blij met de persoonlijke touch die ik hun ceremonie kom geven. Sterker nog, ik krijg heel veel verzoeken voor Turkse huwelijken. "Wij willen graag die mevrouw die Turks spreekt". Mijn welkomswoord en felicitatie in het Turks maakt indruk, dat is duidelijk. Geweldig toch! 

Voor velen van ons is die zondag toch altijd nog een rustdag. Niet voor mij, want dan zou ik al die leuke Turkse huwelijken missen!

 
Andréa Schipper, www.iktrouwjou.nl