Het begon allemaal met een droom. Een Italiaanse droom beter gezegd. Want Sjon en Valentina zagen zichzelf al helemaal voor zich aan het Lago d’Orta; een warme zon, een idyllische witte boot waarin de bruid met haar trotse vader aan kwam varen, een zenuwachtige (op zijn benen wiebelende) bruidegom op de steiger, de liefste familie en vrienden om zich heen terwijl hun verhaal van liefde en verbondenheid verteld zou worden.

Onzekere tijd

Hun plannen kregen vorm en niets leek hun geluk in de weg te staan. Totdat de vader van Sjon ziek werd. Ernstig ziek. Kon hun huwelijk wel doorgaan? Moest het naar voren worden verplaatst? En was trouwen in Italië nog wel haalbaar? Verwachting en mooie ideeën maakte plaats voor angst en onzekerheid.

Maar deze lieve vader, en tevens getuige van zijn zoon, was vastberaden; hij beloofde erbij te zijn. Alles op alles heeft hij gezet, en hij was er. Net als alle andere mannelijke gasten tijdens de
bruiloft, in een schitterende outfit met een chinobroek, bretels, hagelwitte blouse en gestyld rieten hoedje om zijn gezicht tegen de zon te beschermen. Hij was er… Vier trotse ouders, twee complete gezinnen. Een mooier cadeau had het bruidspaar zich niet kunnen wensen!

Het zal toch niet?

In Nederland waren de weersvoorspelling fantastisch. Voor het Lago d’Orta niet! Regen, onweersbuien en een temperatuur van rond de 20C, dat was de verwachting. Het zal toch niet gebeuren dat je in Italië trouwt in de regen, terwijl in Nederland de hitte bijna niet te dragen is? Nee toch?

Terwijl ik op DE dag met mijn lief zat te ontbijten in Orta San Giulio, vielen de eerste regendruppels. Ook op mijn bord viel een druppel… Een traan rolde over mijn wang van teleurstelling. Wat gunde ik dit bruidspaar een onbezorgde dag met ongelofelijk veel liefde en ZON. Het zou toch niet zo blijven?

Lees verder

Liefs Mariëlle Bouw, Tintelend Trouwen