Zoekend ook de ogen van een stel midden veertigers. We kijken elkaar aan en weten: Dat zijn ze, dat is ze! Zij hebben net een hapje gegeten, dus ik bied hen een kop koffie aan. Vertel maar eens, hoe gaat jullie dag eruit zien, wat verwachten jullie van de ceremonie? We zitten al snel in een gezellig gesprek. Er is een duidelijke klik tussen ons. 

Toevallig
Ze kennen elkaar al uit hun studententijd en vonden elkaar toen heel leuk, maar hadden elk al jaren een stabiele relatie. Tja, wat doe je dan???? Met haar broer had zij een vertrouwelijk en diepgaand gesprek. “Je weet nu wat je hebt”, was zijn goedbedoelde advies. 
Ruim twintig jaar later, hebben ze elkaar  toevallig opnieuw ontmoet. Bestaat toeval? Ze waren in elk geval allebei onmiddellijk helemaal de kluts kwijt. Zij drie kinderen rijker, inmiddels gescheiden, hij na een moeizaam huwelijk ook al wat langer weer alleen. En nu… lacht het leven hen weer tegemoet. Ze stralen energie en blijheid uit. Zelfs ik krijg er een kick van, het doet mij goed dat te zien. 

Tranen
Ik mag hen gaan trouwen op een schitterende voorjaarsdag. Tijdens de ceremonie vertellen ze elkaar -voorafgaand aan hun ‘ja’- lieve dingen. Dat gaat gepaard met de nodige emoties, tranen bij haar én bij hem. Ook bij hun gasten zie ik zakdoekjes. Zelfs ik heb ik het even moeilijk. Ik slik, haal diep adem, vraag om hun ‘ja’. Nadat zij en hun getuigen getekend hebben zet ik met veel liefde mijn handtekening op hun akte.

Maaike Caris, www.maaiketrouwt.nl